Η έρευνα αποσκοπεί στην ανάπτυξη καινοτόμου μεθοδολογίας για την αξιοποίηση γεωργικών προϊόντων και παραπροϊόντων στις Περιφέρειες Βορείου Αιγαίου, Κρήτης και Κύπρου. Απώτερος στόχος της είναι ο περιορισμός της ενεργειακής εξάρτησης των νησιών, αλλά και των ηπειρωτικών περιοχών, στις οποίες είναι δυνατή η παραγωγή βιοκαυσίμων ή/και η αξιοποίηση γεωργικών παραπροϊόντων, με τη χρήση τοπικών πόρων. Η βιομάζα είναι δυνατόν να μετατραπεί σε στερεά καύσιμη ύλη με υψηλή θερμογόνο δύναμη, απαλλαγμένη από ουσίες που αφήνουν υπολείμματα κατά την καύση, και η οποία στη συνέχεια μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ηλεκτροπαραγωγή.
Συγκεκριμένα αρχικά προτείνεται η διερεύνηση δυνατοτήτων παραγωγής βιοκαυσίμων με την αξιοποίηση των διαθέσιμων πόρων και ο προσδιορισμός των διαθέσιμων ποσοτήτων γεωργικών παραπροϊόντων. Θα ακολουθήσει η εξέταση των χαρακτηριστικών της βιομάζας (ιδιότητες, θερμογόνος δύναμη κτλ). Στο επόμενο στάδιο θα διερευνηθεί η δυνατότητα χρήσης της αρχικά κατεργασμένης βιομάζας, καθώς και η δυνατότητα παραγωγής υψηλότερης θερμογόνου δύναμης στερεού καυσίμου (η δυνατότητα ενεργειακής αναβάθμισης του καυσίμου) και θα εξεταστούν οι ιδιότητες του προϊόντος. Θα μελετηθεί στη συνέχεια η δυνατότητα χρήσης του παραγόμενου καυσίμου σε ηλεκτροπαραγωγικές μονάδες, ώστε να ελεγχθεί η βιωσιμότητα της προτεινόμενης διεργασίας. Ταυτόχρονα, θα διερευνηθεί η δυνατότητα πλήρους ενεργειακής αυτονόμησης των ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων, μέσω της χρήσης του παραγόμενου καυσίμου ή και των πρώτων υλών (ακατέργαστη βιομάζα) για την κάλυψη ενεργειακών αναγκών. Τέλος θα διερευνηθεί η δυνατότητα διανομής του καυσίμου για οικιακή και ατομική χρήση, είτε με την μορφή υγρού, είτε με την μορφή αέριου καυσίμου.
Ακόμη προτείνεται η διερεύνηση της δυνατότητας εκμετάλλευσης των απαερίων για την παραγωγή ελαφρών υδρογονανθράκων.
Θα διερευνηθεί η συμβολή στην αειφορία των περιοχών έρευνας από την αξιοποίηση των παραπροϊόντων της γεωργίας και την εισαγωγή στην καλλιέργεια ενεργειακών φυτών. Η ανάλυση θα καλύπτει τις κοινωνικές, περιβαλλοντικές και οικονομικές, συνιστώσες στις περιοχές αυτές, και θα στοχεύσει στην αξιολόγηση του οικονομικού, κοινωνικού και περιβαλλοντικού κόστους/οφέλους, προκειμένου η προσέγγιση να είναι ολοκληρωμένη (συστηματική προσέγγιση). Ως εκ τούτου η μελέτη σκοπιμότητας που θα εκπονηθεί στις τρεις υπό έρευνα περιοχές θα αναφέρεται στους τρεις πυλώνες (κοινωνία, περιβάλλον και οικονομία) της αειφορίας.
Η βιομάζα σχηματίζεται από τη φωτοσυνθετική μετατροπή της ηλιακής ενέργειας και αφθονεί στον πλανήτη μας. Το τεράστιο αυτό ενεργειακό δυναμικό παραμένει κατά το μεγαλύτερο μέρος ανεκμετάλλευτο. Η βιομάζα αποτελεί τη μετασχηματισμένη από τα φυτά, μέσω φωτοσύνθεσης, ηλιακή ενέργεια. Οι βασικές πρώτες ύλες που χρησιμοποιούνται κατά τη μετατροπή της φωτεινής σε χημική ενέργεια είναι το νερό και ο άνθρακας που είναι άφθονα στη φύση.
Βασικό πλεονέκτημα της βιομάζας είναι ότι μπορεί να αποδώσει την αποθηκευμένη χημική ενέργεια και επειδή παράγεται διαρκώς αποτελεί μια ανεξάντλητη πηγή ενέργειας. Η αξιοποίησή της γίνεται με τη μετατροπή της σε μια μεγάλη ποικιλία προϊόντων, με διάφορες μεθόδους ακόμη και με τη χρήση σχετικά απλής τεχνολογίας. Επίσης, θεωρείται πολύ σημαντικό το γεγονός ότι κατά την παραγωγή και τη μετατροπή της είναι «ουδέτερη», δηλαδή δεν δημιουργούνται οικολογικά και περιβαλλοντικά προβλήματα.
Μια άλλη σημαντική ιδιομορφία της βιομάζας είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί παραπροϊόν ή απόβλητο, της εν γένει δραστηριότητας του ανθρώπου και η αντιμετώπισή της ως ενεργειακού πόρου εντάσσεται σε ένα ευρύτερο και από πολλές πλευρές σημαντικότερο πεδίο, αυτό της προστασίας του περιβάλλοντος. Αν και η ακατέργαστη βιομάζα έχει ενεργειακό περιεχόμενο σημαντικά χαμηλότερο από αυτό του πετρελαίου, πρέπει να ληφθεί υπ’ όψη το γεγονός ότι υπάρχουν σήμερα παγκοσμίως τεράστια αποθέματα διαθέσιμα σε όλη την επιφάνεια του πλανήτη.
Τα οικονομικά οφέλη της ανωτέρω έρευνας είναι αμφισβητούμενα. Στην πράξη τα συμφέροντα της βιομηχανίας πετρελαίου θίγονται άμεσα, ενώ θίγεται και η συγκεντρωτικότητα των μεγάλων βιομηχανιών, λόγω αποκέντρωσης της παραγωγής και ενεργειακής αυτονόμησης των περιοχών.
Τα κοινωνικά και περιβαλλοντικά οφέλη που διαφαίνονται είναι η αυτονόμηση των περιοχών σε ενέργεια, σταθερού κόστους και ποιότητας. Η συγκράτηση του πληθυσμού στην ύπαιθρο, λόγω της ανάπτυξης τοπικών βιώσιμων και απαραίτητων βιομηχανιών και κατά συνέπεια της δημιουργίας νέων, σταθερών θέσεων εργασίας. Η ελάττωση των μετακινήσεων καυσίμων από περιοχή σε περιοχή, με αποτέλεσμα την ελάττωση του κόστους μεταφοράς αλλά και του φόρου αίματος στην άσφαλτο. Η απεξάρτηση των περιοχών από τα «παιγνίδια πολέμου και πλούτου». Τα τρία πρώτα αποτελούν ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας ζωής και των οικονομικών της υπαίθρου, ενώ τα δύο τελευταία ηθικές αλλά και ουσιαστικές βελτιώσεις, αφού τελικά οδηγούν σε οικονομικό όφελος των περιοχών. Ταυτόχρονα, θα υπάρξει περιβαλλοντική βελτίωση με το σκεπτικό ότι δεν θα αποδεσμεύεται διοξείδιο που δεσμεύτηκε πριν αιώνες από την ατμόσφαιρα, αλλά θα αποδεσμεύεται το διοξείδιο που δεσμεύτηκε από τα φυτά την προηγούμενη περίοδο και το οποίο θα δεσμευτεί εκ νέου. Θα αποκατασταθεί δηλαδή ο κύκλος διοξειδίου του άνθρακα της φύσης. Επίσης θα βελτιωθεί η περιβαλλοντική ποιότητα στις εν λόγω περιοχές, αφού ένα πολύ μεγάλος μέρος των απορριμμάτων τους θα επαναχρησιμοποιηθεί και μάλιστα θα δώσει και οικονομικά οφέλη.
Τα οικονομικά οφέλη και η βελτίωση της αειφορίας που αναμένονται σε τοπικό κοινωνικό επίπεδο είναι σημαντικά. Ταυτόχρονα και σε ατομικό επίπεδο, αναμένεται κέρδος από τους επιχειρηματίες και από την πώληση της ενέργειας αλλά και από την πιθανότητα επίτευξης μεθόδου αυτονόμησης των μονάδων, αλλά και παραγωγής πρώτων υλών για την βαριά βιομηχανία (οι ελαφροί υδρογονάνθρακες μπορούν είτε με ολιγομερισμό να μετατραπούν σε βενζίνες, είτε να χρησιμοποιηθούν στην βιομηχανία πολυμερών).
Απομένει η εκτέλεση/ολοκλήρωση της έρευνας και η μελέτη βιωσιμότητας μιας τέτοιας βιομηχανίας. Οι προσδοκίες σε οικονομικό όφελος τοπικού επίπεδου είναι εξακριβωμένες, παρότι θίγονται τα συμφέροντα της βαριάς βιομηχανίας και αποκεντρώνεται ο πλούτος μεταφερόμενος σε πολλούς…
21.6.06
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Ευχαριστω για αυτο και για τα προηγουμενα αρθρα - που δεν ευχαιρησα να σχολιασω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔηλωνω μη ειδικος αλλα εχω μια παρατηρηση: η λυση του ενεργειακου προβληματος ειναι κυριως πολιτικο και οχι τεχνολογικο προβλημα.
Για παραδειγμα θα μπορουσαμε να χρησιμοποιησουμε την ηλιοφανεια της Σαχαρας για να πετυχαινουμε διασπαση του νερου σε υδρογονο, το οποιο θα μεταφερεται με αγωγους στην Ευρωπη (οπως το φυσικο αεριο) και θα καλυπτει τις ενεργειακες αναγκες.
Κατι τετοιο δεν ειναι αντιθετο στα συμφεροντα των πετρελαιαδων (!) διοτι οι πετρελαικες εταιρειες ειναι ηδη "μεσα" στην βιομηχανια υδρογονου.
Τεχνικα αυτο που αναφερω ειναι εφικτο.
Το μονο "προβλημα" ειναι οτι η Ευρωπη προτιμαει να εξαρταται απο τους Σαουδαραβες και το Ιρα(ν)κ παρα απο τον Κανταφι.
Με την βιομαζα ισχυει περιπου το ιδιο. Αυτονομουνται οι μικρες περιοχες απο την "κεντρικη" παραγωγη ενεργειας. Αυτο βοηθαει τα φτωχα κρατη, τα οποια ισως και να επαναστατουσαν - αν ειχαν αρκετη ενεργεια...
Μμμμ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι
Η χρήση του υδρογόνου ως καύσιμο ενδέχεται να προκαλέσει μέσα σε λιγότερο 10ετία μεγάλη καταστροφή του όζοντος της στρατόσφαιρας (αντίδραση υδρογόνου και όζοντος σε νερό και οξυγόνο) με καταστροφικά αποτελέσματα για όλους τους ζωντανούς οργανισμούς. Μιλάμε δηλαδή για πλήρη θάνατο!
Ταυτόχρονα απαιτεί αλλαγή τεχνολογίας που σημαίνει ότι θα πρέπει να αλλάξεις το αμάξι σου. Ενώ αντίθετα, τα βιοκαύσιμα χρησιμοποιούνται στους ήδη υπάρχοντες κηνητήρες και καυστήρες.
Τέλος, όπως παρατήρησα και στο πρώτο-πρώτο άρθρο, κάθε καυστήρας υδρογόνου συνοδεύεται από μια βόμβα τρομακτικής ισχύος, την φιάλη υδρογόνου. Το πρόβλημα της αποθήκευσης (και μεταφοράς) του υδρογόνου δεν έχει λυθεί. Η χρήση του δεν είναι απλά επιστημονική φαντασία (από οικονομικής σκοπιάς) αλλά ουτοπία.
Με λίγα λόγια, το πολύ πολύ να το χρησιμοποιήσεις στην Σαχάρα κινδυνεύοντας απλά να μετατρέψεις την αφρικανική ήπειρο σε κρατήρα. Αν δε λάβεις υπ' όψη και τις υψηλές θερμοκρασίες...
Τώρα η ενεργειακή αυτονόμηση ή μάλλον η πλήρης οικονομικό-ενεργειακή αυτονόμηση των περιοχών είναι η καλύτερη δυνατή επιδείωξη. Και τεχνικά είμαστε δίπλα στην έναρξη λειτουργίας βιοκαυσίμων (η βελτιστοποίηση στην ουσία λείπει) ενώ απέχουμε εξαιρετικά από την πιθανότητα να χρησιμοποιήσουμε το υδρογόνο.
Ο τεράστιος κίνδυνος του υδρογόνου δε είναι ο ακόλουθος, όσοι θυμούνται από το λύκειο, το υδρογόνο είναι ένα μικρό μόριο, τόσο μικρό που διαπηδά ακόμα και μέσα από τα ατσάλινα τοιχώματα οποιουδήποτε δοχείου. Η πλήρης δέσμευσή του είναι αδύνατη σήμερα. Αυτό σημαίνει ότι πρακτικά το υδρογόνο θα διαφεύγει συνεχώς στην ατμόσφαιρα, εμπλουτίζοντας (λόγω της ελαφρύτητάς του) την στρατόσφαιρα και μετατοπίζοντας την ισορροπία της αντίδρασης προς το οξυγόνο, καταστρέφοντας συνεχώς το όζον της.
Μμμμ. Τρομαχτικο φαινεται.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘιγεις 2 προβληματα. Το προβλημα της μεταφορας / αποθηκευσης και το προβλημα του οζοντος.
Για το πρωτο εχω συγκεκριμενες εμπειριες που αντιτιθενται σ' αυτα που γραφεις. Υπαρχουν σημερα κυψελες υδρογονου, που χρησιμοποιουνται στην παραγωγη ηλ. ρευματος στα πλοια. Αν δεν ηταν τοσο ακριβες (3000 ευρω για ενα μικρο πλοιο), θα ειχα αγορασει προ πολλου μια.
Η αποθηκευση κ' μεταφορα ειναι ευκολοτατες. Το υδρογονο δεσμευεται σε μεθανολη. Η μεθανολη μεταφερεται σε πλαστικα δοχειακια οπως το απεσταγμενο νερο που βαζουμε στα ατμοσιδερα. Δεν ειναι δηλητηριωδης / καυστικη / εκρηκτικη. Ο μεσος "καραβοκυρης" δεν ειναι και κανενας επιστημονας - κι ομως μπορει να χειριστει ανετα τις κυψελες υδρογονου και την μεθανολη. Τοσο ευχρηστες ειναι.
Τωρα για το 2ο προβλημα με το οζον, δεν γνωριζω. Αλλα κανω μια υποθεση:
απο την αρχη της βιομηχανικης εποχης μεχρι σημερα, ο ανθρωπος καιει γιγαντιαιες ποσοτητες υδρογονανθρακων. Και φτασαμε μετα απο 200 χρονια καυσεων να συζηταμε για το φαινομενο του θερμοκηπιου και για το αν αυτο οφειλεται στα δικα μας καυσαερια η οχι. Ακομα οι επιστημονες ειναι διχασμενοι.
Πιστευεις λοιπον, οτι με το να ελευθερωσουμε μερικα (δισ-)εκατομμυρια τοννους υδρογονο στην ατμοσφαιρα θα ειναι μεγαλυτερη ζημια;
Δεν ξερω τον κυκλο του υδρογονου στην φυση, αλλα νομιζω οτι οι ωκεανοι απορροφουν ετσι κι αλλιως τεραστιες ποσοτητες. Οι ωκεανοι θα μας δινουν το νερο για να παραγουμε υδρογονο και οι ωκεανοι θα το απορροφουν. Εμεις θα εισαγουμε ενα συμπληρωματικο σταδιο στον κυκλο της φυσης - χωρις να τον σπαμε.
Αν εχω δικιο.
Συγνωμη αν γραφω καποια κοτσανα - γραφω απο μνημης και χωρις να ελεγξω τα στοιχεια.
Καλημερα.
Όπως εύκολα αντιλαμβάνεσαι, η απαίτηση για ισχύ ενός πλοίου είναι πολύ μικρότερη από την απαίτηση σε ισχύ των αυτοκινήτων, των μεγάλων πλοίων και γενικά όλων των υπόλοιπων τεχνολογικών εφαρμογών που χρησιμοποιούν οι άνθρωποι. Η δέσμευση του Υδρογόνου σε οποιοδήποτε υλικό είναι ακόμα υπό μελέτη για αυτό ακριβώς τον λόγο. Μέχρι στιγμής, σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία, δεν έχουμε καταφέρει να δεσμεύσουμε υδρογόνο σε ποσοστό μεγαλύτερο του 1,5% κ.β. σε κανέναν "φορέα" (μεθανόλη, ζεόλιθο κτλ.). Το 1.5% έχει επιτευχθεί μόνο σε ανθρακονήματα χαμηλής θερμοκρασίας και αυτό μόνο σε εργαστηριακή κλίμακα. Δηλαδή δεν ξέρουμε τι θα γίνει σε μια μακροσκοπική εφαρμογή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε αυτή την περίπτωση μας ενδιαφέρει λοιπόν η δέσμευση σε μεγάλη περιεκτικότητα γιατί το συνολικό καύσιμό σου δεν είναι το υδρογόνο αλλά ολόκληρη η κυψελίδα με αποτέλεσμα να ελαττώνεται η θερμογόνος δύναμη του συνολικού καυσίμου σου. Ενδεικτικά η πρώτη εκτίμηση που έχει γίνει για να καταστεί μερικώς οικονομική η εφαρμογή είναι να πετύχουμε 3% δέσμευση κ.β. Και αυτό υπό συνθήκες, δηλαδή ότι θα καταφέρουμε να βελτιστοποιήσουμε και την υπόλοιπη διεργασία. Ταυτόχρονα δεν πρέπει να ξεχνάς ότι η μεταφορά του καυσίμου δεν θα έγκειται πλέον στην μεταφορά του υδρογόνου αλλά του μίγματος. Αύξηση του όγκου συνεπάγεται αύξηση του κόστους μεταφοράς και αποθήκευσης! Επίσης τίθεται και το ζήτημα της διεργασίας απελευθέρωσης του υδρογόνου από τον «δεσμευτή» του, η οποία πρέπει να είναι είτε αυθόρμητη, είτε να έχει μικρές ενεργειακές απαιτήσεις, ώστε να μην ελαττώνει ακόμα περισσότερο την απόδοση ενέργειας (αφού ένα μέρος της, μετά την έναυση της καύσης, θα καταναλώνεται για την αποδέσμευση). Τέλος πρέπει να συνεκτιμήσεις την απαίτηση σε όγκο όλων αυτών των πρόσθετων διεργασιών (μπορεί να μην μπαίνουν καν σε αυτοκίνητα, μηχανάκια και συναφή, όπου η απόδοση του κινητήρα έχει και διασύνδεση με το βάρος του οχήματος, κάτι που στην θάλασσα δεν ισχύει τόσο πολύ ως αλληλεξάρτηση). Η χρήση του υδρογόνου αυτή τη στιγμή λοιπόν είναι οικονομικά ασύμφορη, ακόμα και αν αυτή εφαρμόζεται επιτυχώς σε μεμονωμένες περιπτώσεις.
Όσο αφορά τώρα το θέμα όζοντος, το υδρογόνο είναι το ελαφρύτερο μόριο. αποδειγμένα μετά την απελευθέρωση του οδεύει τάχιστα προς την στρατόσφαιρα, όπου και μπορεί να υπάρξει σε συγκεκριμένες συγκεντρώσεις. Η δέσμευσή του στην θάλασσα ακολουθεί άλλους μηχανισμούς οι οποίοι δεν θα λάβουν χώρα σε τόση έκταση γιατί είναι εξισορροπημένη στην παρούσα κατάσταση. Αυτόματα λοιπόν έχεις ένα μεγάλο πρόβλημα όταν αυξάνεις την έκλυση υδρογόνου. Αυξάνεις την συγκέντρωσή του στην στρατόσφαιρα, και μετατοπίζεις την ισορροπία της αντίδρασης προς την κατανάλωση του αζώτου. Γεγονός είναι ότι το υδρογόνο θα διαφύγει και προς το διάστημα. Όμως η αποκατάσταση της νέας ισορροπίας ([υδρογόνο που ανεβαίνει] – [υδρογόνο που καταναλώνεται] – [υδρογόνο που διαφεύγει στο διάστημα] = [συγκέντρωση υδρογόνου στην στρατόσφαιρα]) θα οδηγήσει σε αύξηση της τιμής της συγκέντρωσης υδρογόνου, κατανάλωσης υδρογόνου και απώλειας υδρογόνου ταυτόχρονα (αφού οι ρυθμοί κατανάλωσης και απώλειας είναι ανάλογοι της ίδιας της συγκέντρωσης), ώστε να ξαναποκατασταθεί η ισορροπία και να πληρείται η εξίσωση (απλό ισοζύγιο μάζας υδρογόνου σε δυναμική κατάσταση). Αυτό θα έχει ως συνέπεια την αύξηση κατανάλωσης όζοντος. Το όζον όμως δεν παράγεται μέσα σε αυτόν τον κύκλο και έτσι η αποκατάσταση ισορροπίας θα γίνει τελικά σε χαμηλότερη τιμή όζοντος , με συνέπεια την αύξηση της έντασης της υπεριώδους ακτινοβολίας, την αύξηση των ρυθμών καρκινογενέσεων και την εξαφάνιση των ευαίσθητων ειδών. Αλυσιδωτά δεν, άμα θιγεί κατά πολύ η ισορροπία μπορεί να οδηγήσει σε ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα. (Προσπάθησα όσο το δυνατόν περισσότερο εκλαϊκευμένα να εξηγήσω τις θερμοδυναμικές ισορροπίες μιγμάτων και την μετατόπιση και αποκατάσταση ισορροπίας αμφίδρομων αντιδράσεων. Και αυτά ισχύουν μόνο για συστήματα που είναι ιδανικά και δεν επιδρούν επάνω τους και άλλοι παράγοντες, που δυσχερένουν ακόμα περισσότερο τα πράγματα.
Ας μην ξεχνάμε ότι και τα κονκόρντ καταδικάστηκαν από την επιστημονική κοινότητα για τον ίδιο λόγο, πολύ πριν τελικά σταματήσουν να χρησιμοποιούνται. Ο παράγοντας αυτός έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην διακοπή χρήσης τους. Η βλάβη στην στοιβάδα του όζοντος που προκαλούσε κάθε πτήση με κονκόρτν ήταν ανεπανόρθωτη.
Ευχαριστω για τις εξηγησεις. Πολυ ενδιαφεροντα ολα αυτα. Τελικα ειμαστε ακομα πολυ μακρυα απο την λυση του προβληματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα της μεταφορας / δεσμευσης του υδρογονου τα ηξερα λιγο. Τα της στρατοσφαιρας / οζοντος οχι :-(
Ευχαριστω λοιπον για τις νεες γνωσεις.
Το αρχικο σου θεμα ηταν η βιομαζα. Προσεξες φυσικα οτι συμφωνω στο τεχνολογικο επιπεδο - αν και εχω καποιες επιφυλαξεις σχετικα με το διοξειδιο που παραγεται απο τις καυσεις. Καλυτερα ομως να καιμε βιομαζα παρα πετρελαιο.
Στο πρωτο μου σχολιο ανεφερα το υδρογονο μονο σαν παραδειγμα. Θελησα να δειξω, οτι η ενεργειακη πολιτικη ειναι περισσοτερο πολιτικο παρα τεχνολογικο προβλημα. Δυστυχως δεν αφηνουν τους επιστημονες να κανουν την δουλεια τους.
Την καλημερα μου.
Μμμ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς σου διαλύσω και την ψευδαίσθηση του διοξειδίου. Αν πρόσεξες/θυμάσαι από το αρχικό post αναφέρω ότι η χρήση βιομάζας είναι ο μόνος τρόπος για να αποκαταστήσουμε τον κύκλο του διοξειδίου του άνθρακα.
Αν περιοριστούμε σε καύσιμα προερχόμενα εξ ολοκλήρου από βιομάζα, θα είναι πλέον για το περιβάλλον πλήρως αδιάφορο το πόσο διοξείδιο θα εκλύσουμε σε αυτό. Γιατί;
Γιατί πολύ απλά, το διοξείδιο του άνθρακα που παράγεται από την καύση προέρχεται από τον άνθρακα των οργανικών αλυσίδων της βιομάζας. Όλος ο άνθρακας που βρίσκεται στην βιοΰλη, προέρχεται από τα φυτά. Αυτά είναι οι μοναδικοί παραγωγοί οργανικών αλυσίδων. Όλα τα υπόλοιπα όντα παίρνουν τον άνθρακα από την βρώση των φυτών. Άρα τελικά το διοξείδιο που θα αποδεσμεύσεις προέρχεται πλήρως από τα φυτά. Ο μόνος τροφοδότης άνθρακα στα φυτά είναι... η ατμόσφαιρα και μάλιστα το διοξείδιο του άνθρακα που αυτή περιέχει! (Τα φυτά δεσμεύουν το διοξείδιο και μέσω της φωτοσύνθεσης το μετατρέπουν σε οργανικές ουσίες).
Άρα; Δεν σε νοιάζει πόσο διοξείδιο θα πετάξεις στην ατμόσφαιρα, γιατί απλά το διοξείδιο αυτό το είχες δεσμεύσει πριν από αυτή και θα το ξαναδεσμεύσεις μετά. Τώρα αν σκεφτείς ότι αυτές η δύο διεργασίες γίνονται ταυτόχρονα (καθώς αποδεσμεύεις με την καύση, δεσμεύεις μέσω των φυτών για να τα χρησιμοποιήσεις την επόμενη χρονιά) και όχι αλληλοακολουθούμενα, αντιλαμβάνεσαι ότι πλέον δεν υπάρχει συσσώρευση διοξειδίου στην ατμόσφαιρα. Αποκαθιστάς την λειτουργία του κύκλου, που με την καύση του πετρελαίου την καταστρέφεις γιατί απλά εκλύεις διοξείδιο που δεσμεύθηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια και εν συνεχεία λόγω γεωλογικών μεταβολών απομακρύνθηκε από τον κύκλο.
Μιλώντας γιά βιομάζα. Τι θα γίνει με την Ψυτάλλεια. Θα λειτουργήσει ποτέ το ξηραντήριο ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχει βιομάζα εκεί γιά επεξεργασία....
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου ότι η παραγωγή ενεργείας από γεωργικά προϊόντα στην ελλάδα πρέπει να είναι εφικτή με τόσο ήλιο.
Τωρα που θα σταματήσει η καλλιέργεια των τεύτλων, ίσως να είναι μία καλή ιδεά να προχωρήσουν σε "ενεργειακά φυτά" διότι υπαρχει όλη η υποδομή της συγκομιδής και επεξεργασίας έτοιμη και η ΕΒΖ να γίνει ΕΒΕνεργείας.
Οσο γιά τις εταρείες πετρελαίου... αφησε τες, έχουν ορίζοντα κυλιόμενου τριμήνου. Το θέμα έιναι εμείς τι κάνουμε.........
Κάνε μου εάν θέλεις μια οικονομικοτεχνική ανάλυση ( σε επίπεδο προσέγγισης μιας υποτιθέμενης παραγωγής και μόνο )μιας μικρομεσαίας επένδυσης με όριο τα 400-500 χιλιάδες ευρω για την περιοχή των Ιωαννίνων και τα 2 εκ ευρω για την περιοχή της Θεσσαλονίκης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εκτάσεις γης που απαιτούνται ενδιαφέρουν μόνο σαν ποσότητα και όχι σαν εκτίμηση δαπάνης.
Θα προσπαθήσω να το κάνω με την πρώτη ευκαιρία, σίγουρα μετά τα μέσα Μαΐου - θα χρειαστώ μερικές μέρες δουλειάς. Ελπίζω να βρω πρόσβαση στα απαιτούμενα στοιχεία για μια μελέτη σκοπιμότητας μιας μονάδας βιοκαυσίμων. Δεν είναι κάτι που δίδεται εύκολα χωρίς αντάλλαγμα ή χωρίς τις "ανάλογες προσβάσεις", ειδικά αφού το συγκεκριμένο πρόγραμμα απορρίφθηκε από την ΓΓΕΤ :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα σου ήμουν ευγνώμων και θα σε περιμένω όσο χρειαστεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάβε υπόψη σου τα καλάμια( η λίμνη των Ιωαννίνων έχει σοβαρό πρόβλημα απ την ύπαρξη τους)και την ύπαρξη μεγάλων κτηνοτροφικών μονάδων και στις δυο περιοχές με αποτέλεσμα την ύπαρξη ολόκληρων βουνών από κοπριά.
Συγχώρεσε την άγνοια μου επί του θέματος , μπορεί αυτή η "πρώτη ύλη" να μην έχει και ιδιαίτερη αξία στο όλο project.
Όλα έχουν (κάποια) αξία. Όμως μην ξεχνάς ότι ούτε μπορώ να υπολογίσω σε μη-μελετημένες "πρώτες ύλες" (αυτός ήταν ο στόχος του προγράμματος), αλλά επίσης σημασία έχει η "επι ξηρού" μάζα της πρώτης ύλης, μιας και το νερό, ή ο "κενός όγκος" δεν παράγουν ενέργεια :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην καλύτερη περίπτωση θα μπορέσω να κάνω μια εκτίμηση (μελέτη σκοπιμότητας) με βάση στοιχεία ήδη υπαρχόντων βιομηχανιών (όχι scale-up πιλοτικών) του εξωτερικού (και σε βάση της δικής τους πρώτης ύλης). Η πλήρης τεχνική μελέτη απαιτεί πειράματα και στοιχεία που δεν γίνονται/βρίσκονται από ένα άτομο μόνο του και χωρίς κόστος και χρόνο :)
Έχει δίκιο. Εξάλλου γι αυτήν την έλλειψη μελετών και πειραμάτων είναι που σκούζουμε ( και ας υποστηρίζεται και από τον ιδιωτικό τομέα.... 'η όχι? :) ) και για την οποία χρήματα γιοκ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριμένω την εργασία σου με το ενδιαφέρον μου να παραμένει αμείωτο :))
Μόνο σε παιδί ...και σε μένα μην τάζεις καμηλιέρη :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά είπα να σε ενημερώσω χαχαχαχα
Μην κοιτάς που δεν σχολιάζω , προτιμώ να είμαι "αόρατος".
Κάποια στιγμή θα σε βρω μπόσικο και μετά..... :))
Έχω ήδη ζητήσει στοιχεία από συνάδελφο στην Γερμανία. Μόλις (και αν) τα βρεί θα μου τα στείλει και θα δω τι θα κάνω.. Είπαμε υπομονή :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΘες μία για ηλιακούς συλλέκτες που την έχω έτοιμη;
:p
:))
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπομονή έχω όσο θέλεις.
Αυτό εξάλλου είναι και το "μυστικό" της "επιτυχίας" μου :)